सगळेच खेळ ईथे मला खेळता आले नाही!
गर्दीत माणसांच्या मला पळता आले नाही!
ठरवले होते जे मला पुर्ण करता आले नाही!
लढतो अजूनही स्वाभिमान सोडता आले नाही!
गाऊन झाले गाणे मी भेदले हे आभार जगण्याचे!
ना आवाज दिला ना मला मागे पाहता आले नाही!
त्यांनी नारा दिला जिंदाबादचा बेंबीच्या देठापासुन!
कोणालाच स्वयंप्रकाशीत रस्त्याने चालता आले नाही!
मी कायम एक डाव राखुन ठेवलाय नमकीन जिंदगी!
टाळतोय आता मुखवटे बालपणाचा टाळता आले नाही!
मला चांगलं माहीत आहे ती येणार माझी मुमताज कधीही!
आजही डोळ्यांत आहे कविता कुणाला वाचता आले नाही!
आकाश , तुकाराम सुपारे!!
.jpg)
